مطالعۀ آشنایی پژوهشگران دانشگاه تهران با تعریف ها و مصداق های سوءرفتارهای پژوهشی

هدف: پژوهش حاضر در صدد بررسی میزان آشنایی پژوهشگران دانشگاه تهران با تعریف ها، مفاهیم و مصادیق تخلفات و سوءرفتارهای پژوهشی است. روش شناسی: این پژوهش که از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات از نوع پیمایش توصیفی است، با استفاده از ابزار پرسش نامه (محقق ساخته) به صورت خوداظهاری، میزان آشنایی اعضای نمونه با مقولۀ تخلفات پژوهشی را بررسی می کند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که پژوهشگران دانشگاه تهران، به طور کلی معتقدند با مفاهیم و مصادیق سوءرفتارهای پژوهشی آشنایی بالایی دارند. اعضای نمونه، در عین حال که اذعان می کنند آموزش منسجمی در این زمینه ندیده اند، معتقدند قانون های کافی و مناسب در زمینۀ پیشگیری و برخورد با سوءرفتارهای پژوهشی وجود ندارد. از لحاظ جنسیت، تفاوت آماری معناداری در شناخت زنان و مردان از مقولۀ سوءرفتارهای پژوهشی وجود ندارد، اما اعضای نمونه، میزان ارتکاب سوءرفتارهای پژوهشی را در مردان، بیش از زنان می دانند. علاوه بر این پژوهشگران دانشگاه تهران، اظهارکرده اند که احتمال ارتکاب ناآگاهانۀ سوءرفتارهای پژوهشی در بین پژوهشگران ایرانی زیاد است و در مقابل احتمال کمی برای ارتکاب سوءرفتار پژوهشی در آثار خود قائل هستند.